آدمي تحت تأثير تعامل پيچيده و تأثير متقابل عوامل دروني (طبيعت و فطرت)، عوامل بيروني (محيط) و تجربيات خويش است.
آدمي اساساً طبيعت فعال دارد.
انسان ها در عين داشتن اشتراک در بسياری خصوصيات، تفاوت هاي بين فردي و درون فرديِ قابل ملاحظ های نيز با يكديگر دارند.
«رشد» آدمي نه صرفاً ناشي از محيط و نه صرفاً امري زيستي و تابع الگويي جهان شمول(کاملاً منطبق بر همه) است، بلکه ماهيتی منعطف و قابل شناسايی دارد.
يادگيري يكي از ظرفيت هاي وجودي آدمي و منشأ اصلي بسياري از تحولات در ابعاد وجودي اوست.
شخصيت(هويت)، تركيبي پيچيده، پويا و حاصل تعامل ارادة فرد با عوامل زيستي، اجتماعي، فرهنگي، شناختي و رواني است.
رشد آدمی در همة ابعاد رخ م یدهد و محصول تعامل با عوامل متعدد است.
انگيزش وميل درونی برپاية شناخت و اراده از مبادي مهم عمل آدمی است؛ لذا، توجه مناسب به انگيزة اعمال، جايگاه خاصي در حيات وی دارد.
