جامعه حياتی مستقل از حيات فردي آحاد خود دارد.
انسان با محيط(جامعه) و آحاد آن تعامل فعال دارد.
نسبت فرد و جامعه نسبت وحدت و کثرت است.
نهادها، ساختارها و فرايندهای اجتماعی در نحوة عمل افراد در موقعيت های زندگی تأثيرگذار است.
زمينه سازي براي کسب شايستگي ها توسط شهروندان جامعة اسلامي عامل تحرک اجتماعي است.
نهادهاي اجتماعي داراي غايت مشترک اند و کارکرد همديگر را در راستاي غايت تکميل مي کنند.
نهاد خانواده، که نقش غير قابل انکاری در تربيت برعهده دارد، يکي از نهادهای بنيادی جامعه به شمار می آيد.
در روند شکل گيری و تحول جامعه بايد بين فرايند انسجام اجتماعی(پيوند يافتن واحدهای اجتماعی در راستای ايجاد وحدت) و فرايند تمايز يافتگی (تقسيم وتشخص يافتگی واحدهای اجتماعی به منظور پذيرش کثرت وتنوع)- براساس اصل وحدت در کثرت وکثرت در وحدت- جمع نمود.
