گزاره هاي  بيانگر مواضع دين شناختي بر اساس ديدگاه اسلامي معتبر و مقبول در جامعۀ ايران که صرفاً به مباحثي دربارۀ دين (چيستي و چرايي دين، جايگاه دين در زندگي و نسبتي كه انسان با آن دارد، نحوۀ فهم دين، قلمرو دين و ارتباط آن با ساير معارف و...) مي پردازند و در حيطۀ دانش فلسفي مضافِ «فلسفۀ دين» (Philosophy of Religion) يا بعضاً در حوزۀ مباحث كلام جديد قرار مي گيرند ولذا با "مباني ديني" متفاوت هستند. این مبانی عبارتند از:

دين حقيقت واحدي است كه از سوی خدا برای هدايت بشر به سوی سعادت حقيقی وجاويد فرستاده شده است و شرايع توحيدي مصاديق متكامل آن محسوب مي شوند؛ خاستگاه ومقصد دين حق (=اسلام)، فطرت انسان و شکوفائی آن است.

دينِ اسلام، در راستای تحقق مراتب حيات طيبة انسان درهمة ابعاد فردی و اجتماعی، نظام معيار مورد نياز برای هدايت آدمي به سوی سعادت جاويد را در همه شئون زندگی ارائه مي كند.

دين براي تحقق حيات طيبه در همة ابعاد، ما را علاوه بر استفاده از تجارب متراكم بشري، به خلاقيت و ابداع و فعليت بخشيدن به همة ظرفيت هاي فکری خويش فرا مي خواند.

حوزة رهنمودهای نظام معيار دين حق(=اسلام)، همة انسان ها در هر زمان و مكان و زبان آن جهاني است. لذا دين اسلام با دو ويژگي توأمان ثبات و پويايي، پاس خگوي نيازهاي فرد و جامعه در زمينة هدايت انسان به سوي ساحت ربوبي است.

در دينِ اسلام، تفکيک دنيا از آخرت، فرد از اجتماع، جسم از روح و امور مادي از ارزش هاي معنوي، معنا ندارد و لذا تحقق كامل رسالت دين اسلام، افزون بر رشد همه جانبه افراد بربنيان ارزش های دينی، مستلزم پيشرفت متوازن و همه جانبه جامعه صالح برهمين اساس است.

شناخت دين اسلام، علاوه بر فهم و تفسير روشمند قرآن کريم، نيازمند بهره مندی از سنت معتبر پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و معصومان (علیهم السلام) و تکيه بر تبيين و تفسير پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بيت(علیهم السلام) از حقايق دينی است.

اجتهاد، سازوكار فهم روشمند نظام معارف دينی وارزش های مبتنی برآن (هنجارها و احکام عملی شريعت)، برای حركت دين مدار انسان در چهارچوب اصول وضوابط ثابت دين و متناسب با مقتضيات زمان و مكان است.

معارف ديني، مجموعه اي است نظام مند، جامع نگر، پايا و پويا، با تلقي منظومه اي از حيات انسان، که بر پايه ي احكام عقل نظري و عقل عملي ست(تحت عنوان حجت باطنی)؛ و با تکيه بر قرآن و سنت معتبر، از طريق جريان اجتهاد، هدايت كنندة عقل مولّد و عقل ابزاري بشر و پذيراي نتايج و دستاوردهای معتبر آن هاست.

دينِ اسلام، نويدبخش آينده اي روشن براي انسان-جامعة عدل جهانی- است كه مستلزم تلاش جامعة صالح ديني جهت تأسيس تمدن نوين اسلامي براساس نظام معيار اسلامی است.

تأسيس و تداوم حکومت براساس معيارهاي ديني، راهکار اصلي تحقق کامل نظام معيار اسلامی و مهم ترين زمينة اجتماعي و سياسي لازم براي عينيت يافتن حيات طيبه در همة ابعاد ومراتب است.

دينداری (تدين)، پويش خردورزانه و مداوم آدمی است برای وصول به مراتب حيات طيبه در همة ابعاد برمبنای ايمان آگاهانه و اختياری به خداوند، زندگی اخروی ومضمون پيام هدايت رسولان الهی و با التزام عملی به نظام معيار دينی؛ لذا محصول اين حرکت عقلانی انسان برای پاسخ گويی مثبت به دعوت الهی، با داشتن مؤلفه های متعدد ومراتب گوناگون در ابعاد فردی وجمعی قابل تحقق است.

دين حق در هدايت حرکت آدمی به سوی تحقق حيات طيبه، نه تنها هدف و مقصد، بلکه راه و روش وصول به مقصود را نشان می دهد: تحقق عينی و تام اين هدف به لحاظ فردی در مصاديق انسان کامل- پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و امامان معصوم(علیهم السلام)-آشکار می گردد و وصول به اين مقصد (تحقق حيات طيبه) نيز برای همگان در قبول ولايت و تأسّی و پيروی فردی وجمعی از ايشان متجلی می شود.